zondag 7 februari

We moeten nog eens vroeg op. Nee geen mis voor ons vandaag maar wel ‘shoppingday”. Aangezien Mafinga niet echt de place to be is om te winkelen, verleggen we onze grenzen nog maar eens en nemen we de bus tot in Iringa. Attu is ook met ons meegekomen. We zijn hier heel erg blij voor want aangezien we van plan zijn om veel te kopen kan zij misschien hier en daar nog wat afdingen.
Wanneer we aankomen zien we Emma al van ver blinken tussen de vele zwarte gezichten. We hebben terug met haar afgesproken en ook zij gaat mee op cadeautjesjacht.
Eerst halen we geld af. Het fabeltje over –het alleen maar geld kunnen afhalen met een visakaart – klopt niet en met onze gewone bankkaart halen we een pak geld uit de muur. We voelen ons opeens terug rijker. Maar voor niet lang meer.
Onze eerste aankoop van de dag is een kibao. Dit is een plat plankje met een soort deegrol die je nodig hebt om chapati te maken. En aangezien we ons volledig aan het inburgeren zijn is dit voor ons een verplichte aankoop. Onze tweede halte is die bij enkele stoffenwinkels. Opnieuw laten de dames zich inpalmen door de Afrikaanse motiefjes maar ik hou het eerder bij een sober kleurtje. Teveel inburgeren is nooit goed…
Omdat het kiezen van de vele mooie kleuren niet altijd even vlot gebeurt, is het al vlug middag. Dat voelen we ook aan onze maag. We worden op de school van Emma uitgenodigd en daar krijgen we een godenmaal voorgeschoteld: een overheerlijke groentenmix, chapati en chips and eggs.
U hebt onze Belgische frieten wel daarmee kan je het vergelijken met daarover een soort omelet. Gewoonweg heerlijk!
We proppen ons helemaal vol tot we onze knoop van onze broek moeten openzetten.
Daarna nemen we terug de dahla dala naar het centrum om onze koopjesjacht verder te zetten.
In het busje leren we Bocca kennen. Dit is de zus van Attu. Ze is heel vriendelijk en wil ons heel erg graag helpen bij het zoeken van onze souvenirtjes.
De volgende aankopen zijn enkele mooie Afrikaanse juweeltjes en enkele typische kunstwerkjes. Het meest verrassende dat we die dag te zien krijgen is een deel van de brouwerij van Serengeti, het lokale bier.
Wij zijn helemaal in de ban van de poster van dit biertje en zijn dan ook hopeloos op zoek naar een exemplaar. Deze hebben ze jammer genoeg niet meer in voorraad maar als we zien wat we in de plaats krijgen is de poster al lang vergeten. Een jongen komt plots aangewandeld met een mensengroot exemplaar van een plastieken bierflesje. Dit mogen we hebben en fier stappen we er mee op straat. Het beeld – 2 blanken met een mensengroot bierflesje op straat- doet veel Tanzanianen verwonderd kijken.
Vooraleer we op de bus stappen om terug naar huis te gaan proeven we nog een Afrikaanse oliebol. Je kan hem een beetje vergelijken met de onze maar dan minder gesuikerd. Wanneer Maaike een hap neemt, doet dit haar denken aan de overheerlijke oliebollen van haar meme.
Uitgeput van onze lange winkeldag vallen we heel vlug in slaap.