dinsdag 9 februari 2010

zaterdag 6 februari

Normaal waren we deze middag uitgenodigd bij teacher Ruth maar dit ging om een of andere bizarre reden niet door. Wij denken dat de leerkracht van Mbeya hier voor iets tussen zit.
Gisterenavond vroeg deze leerkracht of wij op zaterdag een activiteit konden geven. Aangezien we uitgenodigd waren om te gaan eten, zeiden we dat we dit niet konden doen. Hij wist ons te zeggen dat hij het wel met teacher Ruth zou regelen zodat we zeker op tijd terug konden zijn. Wat hij ons niet vertelde was dat hij onze date zou afzeggen.
We leggen er ons vlug bij neer en in de namiddag organiseren we een soort kermis voor alle leerlingen. In de eetzaal verspreiden we allerlei verschillende spelletjes. Het is de bedoeling dat de leerlingen uit klas 7 het spel leiden maar van verantwoordelijkheid hebben ze hier nog nooit gehoord. Ze spelen de spelletjes liever zelf of laten zich liever door ons schminken. Dit is trouwens ook de trekpleister van deze namiddag. De leerlingen dromen er hier blijkbaar van om een prinses, een leeuw, een vlinder of spider-of batman te zijn. Dit zijn de meest gevraagde figuren en de hele namiddag toveren we de leerlingen om tot echte helden of heldinnen.
Wanneer we zien dat de helft van ons materiaal weg of kapot is overvalt een diepe ontgoocheling ons. We kunnen er niet bij dat de leerlingen hier zo slordig met materiaal omgaan. Ze hebben al zo weinig en dan maken ze het nog eens kapot.
Als we terug in ons huisje zijn, komt Huruma plots aankloppen. Blijkbaar is hij ziek en komt ons vertellen dat hij niet mee kan naar de disco.
Een tweede ontgoocheling overvalt ons.
Het is zaterdag en we willen echt weg. We trekken onze stoute schoenen aan willen aan de keukenhulpjes vragen of zij geen zin hebben om met ons mee te gaan. De nicht van Huruma –Attu- die nu ook in het huis van mama Mungai verblijft , ziet dit wel zitten maar vraagt toch nog even de goedkeuring aan haar neef. Huruma wil ons niet alleen laten gaan en we verzetten ons feestje naar volgende week. Benieuwd wat er dan zal tussenkomen. Dit houdt ons echter niet tegen om thuis een feestje te bouwen.
Attu houdt ons gezelschap en we leren haar enkele goeie dansplaatjes kennen. Ze geniet duidelijk van onze muziek en onze compagnie en voordat we het weten is het al redelijk laat.
Met een –toch nog voldaan -gevoel kruipen we in ons bedje.

1 opmerking: