De dag begint opnieuw vroeg. De leerlingen hebben vandaag hun laatste examendag en opnieuw moeten wij controleren.
De rest van de dag wordt gevuld met kleren wassen, opruimen, …
Ja we voelen het, het einde is nu wel echt nabij.
woensdag 24 maart 2010
maandag 22 maart
Onze laatste week of beter onze laatste 5 dagen op school zijn van start gegaan. We kunnen ons nog levendig het moment voorstellen toen we hier aankwamen. Voor sommigen klinkt het misschien niet zo leuk maar eerlijk als we zijn: we willen nog helemaal niet terug!
Veel tijd om te kniezen hebben we deze morgen niet aangezien we in een rush moeten opstaan.
Charlotte is al iets vroeger uit de veren en besluit om teacher Daniel te vragen wanneer we precies aanwezig moeten zijn om te assisteren gedurende onze examens. In allerijl komt ze aangespurt en weet ze ons te vertellen dat we normaalgezien al een uur aanwezig moesten zijn.
Blijkbaar krijgen alle leerkrachten een klas toegewezen en deze moeten ze van 8 tot 17 uur begeleiden.
Dit wisten we dus niet en met schaamrood komen we aan in de grote zaal waarin een 6tal klassen examen aan het afleggen zijn.
Voor iedere klas is er een begeleider. De leerkrachten zijn er wel maar echt controleren dat is niet voor vandaag. Leerlingen profiteren hiervan en geven elkaar soms een antwoord door of spieken. Wij laten dit niet gebeuren en af en toe wijzen we een leerling erop attent dat hij of zij nog steeds bezig is met een examen.
Om 17 uur zit de eerste examendag erop. Maaike en mezelf hebben vandaag ook ons eerste examen gegeven en stiekem zijn we een beetje fier op onszelf. Voor Charlotte is het al haar 2e examen.
Overdag hebben we al een deel van onze examens kunnen verbeteren maar om 17 uur zijn we er nog niet van verlost en verbeteren erop los.
’s Avonds spelen Charlotte en mezelf het franse spel met klas 7.
Ze vinden het leuk maar wat de Franse uitspraak betreft is er nog heel wat werk aan de winkel … Maaike moet wegens een misverstand nogmaals een examen van Engels geven.
’s Avonds wordt er nog vlijtig gewerkt en daarna zoeken we met zijn allen dromenland op.
Veel tijd om te kniezen hebben we deze morgen niet aangezien we in een rush moeten opstaan.
Charlotte is al iets vroeger uit de veren en besluit om teacher Daniel te vragen wanneer we precies aanwezig moeten zijn om te assisteren gedurende onze examens. In allerijl komt ze aangespurt en weet ze ons te vertellen dat we normaalgezien al een uur aanwezig moesten zijn.
Blijkbaar krijgen alle leerkrachten een klas toegewezen en deze moeten ze van 8 tot 17 uur begeleiden.
Dit wisten we dus niet en met schaamrood komen we aan in de grote zaal waarin een 6tal klassen examen aan het afleggen zijn.
Voor iedere klas is er een begeleider. De leerkrachten zijn er wel maar echt controleren dat is niet voor vandaag. Leerlingen profiteren hiervan en geven elkaar soms een antwoord door of spieken. Wij laten dit niet gebeuren en af en toe wijzen we een leerling erop attent dat hij of zij nog steeds bezig is met een examen.
Om 17 uur zit de eerste examendag erop. Maaike en mezelf hebben vandaag ook ons eerste examen gegeven en stiekem zijn we een beetje fier op onszelf. Voor Charlotte is het al haar 2e examen.
Overdag hebben we al een deel van onze examens kunnen verbeteren maar om 17 uur zijn we er nog niet van verlost en verbeteren erop los.
’s Avonds spelen Charlotte en mezelf het franse spel met klas 7.
Ze vinden het leuk maar wat de Franse uitspraak betreft is er nog heel wat werk aan de winkel … Maaike moet wegens een misverstand nogmaals een examen van Engels geven.
’s Avonds wordt er nog vlijtig gewerkt en daarna zoeken we met zijn allen dromenland op.
zondag 21 maart
Vol muggenbeten staan we op. Het ontbijt smaakt en rond 11uur voert Ingrid ons terug naar Iringa.
We stoppen nog even langs Boma Art. Dit is een winkeltje vol souvenirtjes dat wordt uitgebaat door een Belgische. We laten ons verleiden door de vele juwelen en slaan een hele voorraad in. In Iringa trakteren we onszelf en Ingrid op een overheerlijk pizza en een ijsje. Daarna nemen we afscheid van haar en zetten wij onze souvenirtjestocht nog wat verder.
Voor ons is het dan ook de hoogste tijd om terug naar huis te gaan.
We nemen afscheid van Emma en nemen de bus terug richting Iringa.
Het was een leuk weekendje en we zijn blij dat we er eens uitwaren. Wanneer we ’s avonds terug thuis zijn, blijkt er geen elektriciteit te zijn. Met kaarslicht en een pakje koekjes brengen we de avond nog gezellig door.
We stoppen nog even langs Boma Art. Dit is een winkeltje vol souvenirtjes dat wordt uitgebaat door een Belgische. We laten ons verleiden door de vele juwelen en slaan een hele voorraad in. In Iringa trakteren we onszelf en Ingrid op een overheerlijk pizza en een ijsje. Daarna nemen we afscheid van haar en zetten wij onze souvenirtjestocht nog wat verder.
Voor ons is het dan ook de hoogste tijd om terug naar huis te gaan.
We nemen afscheid van Emma en nemen de bus terug richting Iringa.
Het was een leuk weekendje en we zijn blij dat we er eens uitwaren. Wanneer we ’s avonds terug thuis zijn, blijkt er geen elektriciteit te zijn. Met kaarslicht en een pakje koekjes brengen we de avond nog gezellig door.
zaterdag 20 maart
We staan in onze normen vroeg op. Een grote berg afwas lacht ons vriendelijk toe en we beginnen meteen te werken. Ook het huisje heeft een grondige veegbeurt nodig en na een goeie 2 uur zijn we klaar met opruimen. We verfrissen ons daarna zelf wat en vertrekken richting busstation. We zullen opnieuw een weekendje doorbrengen bij ‘de Belgen’. Dit keer is het enkel Ingrid aangezien Tony voor zaken in Dar Es Salaam zit.
In Iringa komt Ingrid ons ophalen. We stoppen eerst nog eens bij de manjakitti, het dorpshoofd van kibebe. We hebben allerlei sport- en spelmateriaal mee voor de leerlingen van het schooltje en geven deze af aan hem. Hij is er tevreden mee en wij ook aangezien we terug een goeie daad gedaan hebben. Het is al vlug avond en Ingrid heeft voor ons een heerlijke moussaka gemaakt.
We babbelen nog eventjes maar gaan niet te laat slapen aangezien het de vorige avond wel laat was.
In Iringa komt Ingrid ons ophalen. We stoppen eerst nog eens bij de manjakitti, het dorpshoofd van kibebe. We hebben allerlei sport- en spelmateriaal mee voor de leerlingen van het schooltje en geven deze af aan hem. Hij is er tevreden mee en wij ook aangezien we terug een goeie daad gedaan hebben. Het is al vlug avond en Ingrid heeft voor ons een heerlijke moussaka gemaakt.
We babbelen nog eventjes maar gaan niet te laat slapen aangezien het de vorige avond wel laat was.
vrijdag 19 maart
Vandaag is het onze laatste lesdag aangezien de leerlingen volgende week examens hebben. De voormiddag passeert heel vlug. ’s Middags hebben we afgesproken met teacher Anna. Zij heeft ons beloofd om samboessa te leren maken. Dit zijn precies loempia’s maar dan een beetje op zijn Tanzaniaans.
Eerst gaan we naar de markt om vlees te kopen. Ja u leest het goed. We laten ons gaan en eten dit keer wel vlees. Dat alle Belgen vegetariër zijn zal door onze komst niet meer als geloofwaardig worden beschouwd. Dit weten wij nu al zeker. We hadden ons in het begin voorgenomen om 3 maand als vegetariër te leven maar in deze opzet zijn we mislukt. De vele feestjes die we meemaakten zorgden hier grotendeels voor. De kip en de samboessa roken telkens te heerlijk om deze te laten liggen.
Om 13 uur kunnen we beginnen met de voorbereidingen. Het vlees wordt gekookt en daarna fijngestampt, groentjes worden gesneden en gebakken. Er wordt deeg gemaakt en heel dun uitgerold op onze kibao. Met het deeg wordt een soort driehoekje gemaakt. Nadat de driehoek gevuld wordt met vlees en groenten wordt deze dichtgemaakt aan de hand van lijm gemaakt van water en bloem. Om 16uur zijn we klaar en kunnen we de 50 samboessa’s die we gemaakt hebben frituren. Het smaakt heerlijk maar dan moeten we ons spoeden naar de markt. We hebben opnieuw kleedjes laten maken en dit keer mogen we het resultaat gaan bewonderen. Het resultaat is terug zo mooi dat we besluiten om elk nog 2 kleedjes te laten bijmaken. Ze zijn echt prachtig en op maat gemaakt en voor het geld moeten we het niet laten.
Na onze avondactiviteit hebben we terug afgesproken met de jongens van Nederland. We bezoeken eerst een loungebar en gaan daarna heupwiegen op de Afrikaanse bongofleva’s.
De jongens hebben 2 Tanzaniaanse medestudenten meegebracht. Ze noemen zichzelf ‘snakedocter’ en ‘bushman’. De precieze betekenis voor deze namen hebben we nooit echt gehoord maar we hadden een licht vermoeden. De bushman is net iets te hevig en moet het feestje vroegtijdig verlaten.
Wanneer het licht in de club aangaat, vergezellen de bende jongens ons richting de school.
We nodigen hen uit om te proeven van onze kookkunsten van deze middag en wanneer het licht begint te worden nemen we uitgebreid afscheid. Het was een superleuke avond en met een grote glimlach vallen we alle 3 heel vlug in slaap.
Eerst gaan we naar de markt om vlees te kopen. Ja u leest het goed. We laten ons gaan en eten dit keer wel vlees. Dat alle Belgen vegetariër zijn zal door onze komst niet meer als geloofwaardig worden beschouwd. Dit weten wij nu al zeker. We hadden ons in het begin voorgenomen om 3 maand als vegetariër te leven maar in deze opzet zijn we mislukt. De vele feestjes die we meemaakten zorgden hier grotendeels voor. De kip en de samboessa roken telkens te heerlijk om deze te laten liggen.
Om 13 uur kunnen we beginnen met de voorbereidingen. Het vlees wordt gekookt en daarna fijngestampt, groentjes worden gesneden en gebakken. Er wordt deeg gemaakt en heel dun uitgerold op onze kibao. Met het deeg wordt een soort driehoekje gemaakt. Nadat de driehoek gevuld wordt met vlees en groenten wordt deze dichtgemaakt aan de hand van lijm gemaakt van water en bloem. Om 16uur zijn we klaar en kunnen we de 50 samboessa’s die we gemaakt hebben frituren. Het smaakt heerlijk maar dan moeten we ons spoeden naar de markt. We hebben opnieuw kleedjes laten maken en dit keer mogen we het resultaat gaan bewonderen. Het resultaat is terug zo mooi dat we besluiten om elk nog 2 kleedjes te laten bijmaken. Ze zijn echt prachtig en op maat gemaakt en voor het geld moeten we het niet laten.
Na onze avondactiviteit hebben we terug afgesproken met de jongens van Nederland. We bezoeken eerst een loungebar en gaan daarna heupwiegen op de Afrikaanse bongofleva’s.
De jongens hebben 2 Tanzaniaanse medestudenten meegebracht. Ze noemen zichzelf ‘snakedocter’ en ‘bushman’. De precieze betekenis voor deze namen hebben we nooit echt gehoord maar we hadden een licht vermoeden. De bushman is net iets te hevig en moet het feestje vroegtijdig verlaten.
Wanneer het licht in de club aangaat, vergezellen de bende jongens ons richting de school.
We nodigen hen uit om te proeven van onze kookkunsten van deze middag en wanneer het licht begint te worden nemen we uitgebreid afscheid. Het was een superleuke avond en met een grote glimlach vallen we alle 3 heel vlug in slaap.
donderdag 18 maart
Charlotte bijt vandaag de spits af door haar eerste Frans examen te geven. Ikzelf ben de uitverkorene om te assisteren. Het examen blijkt iets moeilijker te zijn. Als avondactiviteit spelen we met de leerlingen van klas 5 een schimmenspel. Dit valt erg in de smaak bij de leerlingen en de resultaten zijn er ook naar.
woensdag 17 maart
Naast lesgeven, hebben we in de late namiddag terug afgesproken met de jongens van Nederland. We bezoeken eerst het ziekenhuis van Mafinga. Hier lopen zij stage en kunnen ons dus heel wat vertellen. Uitgeregend krijgen we een rondleiding. We moeten toegeven dat onze ziekenhuizen net iets beter zijn. Mensen die moeten onderzocht of geopereerd worden moeten hun beurt afwachten. Wanneer de shift van de dokters erop zit, hebben deze mensen voor niets gewacht en moeten de volgende dag terugkeren.
Een ziekenhuiskamer is precies een grote kamer met daarin 12 tot 15 bedden. Privacy is er niet tenzij je betaalt voor een privékamer. Tijdens het bezoekuur kan iedereen je dan ook zien liggen of de gesprekken horen. Ziek worden is hier dus geen lachertje en je weet wat te betalen. Zwangere vrouwen en kinderen onder de 5jaar hebben wel recht op een gratis ziekenhuisopname.
Na het bezoek nemen de jongens ons mee naar hun huisje. Ze voorzien ons van de nodige warme kledij. Daarna doen we met zijn allen inkopen zodat de jongens voor ons een heerlijke maaltijd kunnen bereiden. Koken doen we bij ons thuis aangezien wij op alles voorzien qua kookmateriaal. Ze doen erg hun best om voor ons te kokkerellen. Als we het geweten hadden, hadden we ze vroeger uitgenodigd om te koken voor ons. We krijgen rijst met kip en een mangosausje. Het leest minder smakelijk dan het was. Alleen mogen ze de volgende keer hun rood pepertje gerust achterwege laten.
Na het eten worden we nog verwend met een fruitsalade met alle het mogelijke fruit dat je hier kan vinden.
Het smaakt overheerlijk. Na de afwas spelen we nog een kaartspel en wordt er nog over koetjes en kalfjes gebabbeld. Het was een fijne avond maar dan is het alweer de hoogste tijd om andere oorden op te zoeken. Droom zoet.
Een ziekenhuiskamer is precies een grote kamer met daarin 12 tot 15 bedden. Privacy is er niet tenzij je betaalt voor een privékamer. Tijdens het bezoekuur kan iedereen je dan ook zien liggen of de gesprekken horen. Ziek worden is hier dus geen lachertje en je weet wat te betalen. Zwangere vrouwen en kinderen onder de 5jaar hebben wel recht op een gratis ziekenhuisopname.
Na het bezoek nemen de jongens ons mee naar hun huisje. Ze voorzien ons van de nodige warme kledij. Daarna doen we met zijn allen inkopen zodat de jongens voor ons een heerlijke maaltijd kunnen bereiden. Koken doen we bij ons thuis aangezien wij op alles voorzien qua kookmateriaal. Ze doen erg hun best om voor ons te kokkerellen. Als we het geweten hadden, hadden we ze vroeger uitgenodigd om te koken voor ons. We krijgen rijst met kip en een mangosausje. Het leest minder smakelijk dan het was. Alleen mogen ze de volgende keer hun rood pepertje gerust achterwege laten.
Na het eten worden we nog verwend met een fruitsalade met alle het mogelijke fruit dat je hier kan vinden.
Het smaakt overheerlijk. Na de afwas spelen we nog een kaartspel en wordt er nog over koetjes en kalfjes gebabbeld. Het was een fijne avond maar dan is het alweer de hoogste tijd om andere oorden op te zoeken. Droom zoet.
Abonneren op:
Posts (Atom)
