Wanneer we ontwaken, voelen we ons echt op vakantie. Het eindeloze uitzicht en de schittering van de zon op het water doet deze idyllische plaats nog mooier lijken. We ontbijten en het smaakt nog meer dan anders. Met de goedkeuring van Tony en Ingrid besluiten we om nog een dagje langer te blijven. We maken van de gelegenheid gebruik om het dorpsschooltje te bezoeken. Het gebouwtje ligt verscholen tussen het groen en is armzalig. Kapotte ramen, afgebladerde borden, half versleten schoolbanken. De leerlingen zitten per 4 of 5 aan één schoolbank. En voor de 280 leerlingen zijn er slechts 3 leerkrachten.
We hebben niet veel nodig om te beseffen dat deze school hulp nodig heeft. We besluiten om samen met Emma 300 euro aan deze school te schenken. Dit geven we niet zomaar. In Iringa kopen we voor 50 euro schoolmateriaal. De leerlingen krijgen schriften, balpennen en kleurpotloden. Voor de leerkrachten hebben we heel wat dozen krijt gekocht. Met de andere 250 euro zullen we schoolbanken laten maken voor de leerlingen. Tony zal zich hierover ontfermen. De leerkrachten en het schoolhoofd van Kibebe is ons erg dankbaar en wij voelen ons voldaan omdat we iets nuttig hebben kunnen doen. ’s Middags eten we in een restaurantje een overheerlijke pizza. In de vooravond nemen we een duik in het meer. Ondanks dat de zon iets minder warmte afgeeft, voelt het water erg warm aan.
s’ Avonds kijken we naar enkele foto’s van de safari. We beseffen nog maar eens dat we onszelf gelukkige meisjes mogen noemen dat we dit in levende lijve hebben gezien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten