vrijdag 26 februari

Vooraleer we de bus naar Morogoro – onze volgende bestemming- nemen, stoppen we nogmaals in het schooltje. De aankopen die we gisteren gekocht hebben, geven we nu af. We delen alles uit. De kinderen stralen bij het krijgen van hun balpen. Voor ons stelt dit niets voor maar voor hen is een balpen hebben iets erg kostbaar. We voelen ons net 4 moeder Theresa’s maar voelen ons wel voldaan bij het zien van de vele glimlachen. Daarna geven Tony en Ingrid ons een lift naar het centrum van Iringa. Ze regelen voor ons de bus naar Morogoro.
Het is een rit van 6 uur. Maar de compagnie die we leren kennen op de bus en de doortocht in Mikumi national park maakt dat we dit allemaal vergeten. Een Duitse jongen die we leren kennen op de bus vertelt ons enkele mooie trekpleisters die we zeker moeten bezoeken.
Naast hem zit een echte rastaTanzaniaan. Hij blijkt de oprichter van festivalletje in Dodoma te zijn. Hij nodigt ons uit om hem te vergezellen. We overwegen om te gaan. Op die manier hebben we de hoofdstad ook eens gezien. Maar na wat rondvraag besluiten we om toch niet gaan. De lange rit naar Dodoma en de onbekendheid van het festival doet ons toch niet vertrekken naar daar. Wanneer we eindelijk in Morogoro aankomen horen we opnieuw langs alle kanten “wazungu” De drukte en de opdringerigheid van de taxichauffeurs maakt ons nerveus en we verlangen naar de rust van ons hotel. De taxi zet ons af voor het hotel. Nu voelen we ons echt luxebeest. Vooral het zwembad zorgt hiervoor. Nadat een mannetje ons de kamers heeft getoond, nemen we een plons in het zwembad.
We zijn niet de enige die dit idee hebben. In het zwembad zitten 5 zwarte, goed gebouwde mannen. Omdat ze worden gefilmd en er foto’s van hen worden getrokken, denken we dat we te maken hebben met een Tanzaniaanse boysband. Als we hen vragen waarom er van hen foto’s worden getrokken weet een andere blanke ons te vertellen dat ze hier zijn voor hun werk. We raken met hen aan de praat en s’ avonds vergezellen ze ons in de bar.
We vertellen hen dat we de volgende dag graag enkele bezienswaardigheden in Morogoro willen bezoeken. John, de chef van de bende en vol met bling bling, ontfermt zich ons over ons. Hij wil ons de volgende dag rondleiden.
We babbelen nog wat met hen maar
Rond middernacht gaan we slapen. We slapen als roosjes. Eindelijk hebben we elk een eigen bed en bewegingsruimte.