Zondag 17 januari

7u10 Na een krappe, onconfortabele en bijna slaaploze nacht landen we in Ethiopië. We merken onmiddellijk dat we in Afrika zijn. Onze vlucht richting Tanzania moet normaal vertrekken om 10u15. Het vliegtuig heeft blijkbaar nog geen zin om op te stijgen dus moeten we nog maar een klein uurtje wachten. Dan worden we met een typisch luchthavenbusje naar het vliegtuig gebracht. Op dat moment ruiken we ook voor de 1e keer de Afrikaanse buitenlucht. We moeten toegeven het ruikt naar meer. Na dagen van vrieskou, sneeuw en andere winterse grillen voelen we ook voor de eerste de zon op ons snoetje, heerlijk! Wat het eten op het vliegtuig betreft, daar moeten we niet over naar huis schrijven. Misschien moet VTM eens nadenken over een nieuw tv-programma genaamd ‘de beste luchtkok’.
Om 14 uur plaatselijke tijd – voor jullie 12 uur – komen we aan in Dar Es Salaam. Een eerste hittegolf overvalt ons. Het aangename zonnetje van daarnet voelt nu aan als een warm deken in een hete sauna. Nadat we ons visum hebben gekregen, wat heel gemakkelijk verliep nemen we onze bagage. In de verte zien we een - tot dan toe nog- vreemde man uitbundig zwaaien. Dit blijkt Huruma te zijn, de neef van de directrice van onze school. Ook haar zoon William is mee. Voor ons zijn de 2 mannen een geschenk uit de hemel. Ze helpen ons met de bagage en voeren ons naar het huis van de directrice in D.E.S. We kunnen ons ogen bijna niet geloven. Een portier opent de poort voor ons en een enorme oprijlaan en groot huis verschijnen van tussen het vele groen. Dit huis ziet er gigantisch uit maar eenmaal we binnen zijn valt die luxe wel allemaal mee. De hele familie stelt zich voor en bij een eerste maaltijd –rijst met bonen- vertellen we over onszelf en de lange trip. We doen ons bewust voor als vegetariërs. Ella en Jolien hebben ons dit aangeraden. Hierop krijgen we de spontane reactie “zijn alle Belgen misschien vegetariër?” Ze zouden eens moeten weten…
Nadat we ons wat hebben opgefrist, neemt William ons mee naar een bar. In zijn vette car - een oude Mercedes - en een stevige beat voelen we ons net 3 girlies op weg met hun pimp. Onze eerste stop is een openluchtbar met overal palmbomen en strooien hutjes. Het is hier prachtig. Een vakantiegevoel overheerst zeker bij Maaike die als eerste het Tanzaniaanse bier proeft. En ze gaf met rode kaakjes aan dat het smaakte. Dan worden we meegenomen naar ‘de Mediterrano’ een hotel – restaurant – bar waar op dit moment geen woorden voor te vinden zijn. Het was er fenomenaal, een hemel op aarde, een paradijs. De tijd stond even stil voor ons. Hier leren we ook Tony en Ingrid kennen. Dit is een Belgisch koppel die nu 5 jaar in Tanzania woont. We krijgen heel wat nuttige info van hen en ze maken ons duidelijk dat we steeds bij hen terecht kunnen.
Het was een lange maar fantastische eerste dag op het vasteland, een dag vol geuren, kleuren smaken en grote glimlachen. Hopelijk volgen er nog veel van deze.