Vrijdag 22 januari

We kunnen wat uitslapen want de eerste les die we moeten observeren start pas om 9u20.
1 lesuur duurt hier 40 minuten wat voor de leerlingen lang genoeg is want de lessen zijn hier redelijk eentonig. De leerkracht geeft aan één stuk door les en de leerlingen moeten minstens een halfuur geconcentreerd luisteren. Daarna blijven er nog een 10tal minuten over om oefeningen te maken. De helft van de tijd zijn de leerlingen ook niet aan het luisteren omdat ze zodanig druk bezig zijn met het overschrijven van het bord. Enkel de leerkracht heeft een handboek waaruit hij of zij oefeningen haalt. Deze worden op het bord geschreven en door de leerlingen overgepend in een vakschrift. Het schrijfniveau is hier echt laag dus het tempo ook.
Na de observatie is het tijd voor het hoogtepunt van de dag … het stukje brood. Het smaakt ons enorm en voelen ons fit om er tegenaan te gaan.
Wanneer we in ons huisje zijn, wordt er plots op ons raam getikt. Het is de secretaresse – Tula- van de school die ons allerlei eten en materiaal brengt. We krijgen rijst, pasta, suiker, thee, boter en zelfs een waterkoker. Het eten is meer dan welkom en we bedanken Tula uitvoerig.
Na onze maaltijd – rijst met ananas- komt Huruma ons ‘verrassen’. Hij heeft onze Afrikaanse kledij mee. Wanneer we het passen komen we niet meer bij van het lachen. De kleedjes zijn heel erg mooi gemaakt maar over de stof hebben we toch onze twijfels. We voelen ons precies wandelende tafelkleedjes. Het doet al vlug de ronde dat we ons aan het inburgeren zijn en plots hebben we veel bekijks. Iedereen vindt onze kleedjes prachtig. Wij houden er een andere menig op na maar dit laten we niet merken.
Wanneer we alleen zijn, vormen we onze rok om tot een kleedje en maken er iets gala-achtig van. We voelen ons onmiddellijk veel vrouwelijker maar we beseffen dat we zo niet voor de klas kunnen staan.
Vandaag ontmoeten we ook Stephen. Dit is een taxichauffeur die ons de mooie plekjes rond Mafinga zal laten zien. Hij deed dit bij Ella en Jolien en staat er op om dit ook voor ons te doen. Ook stelt hij voor om ‘chips’ voor ons te maken. Wat het precies inhoudt, weten we niet maar het klinkt nu al overheerlijk.
De avondactiviteit verloopt iets minder rustig dan gisteren. Ondanks dat de leerlingen graag puzzelen valt het dit keer wat tegen. Er zijn te weinig puzzels voor iedereen waardoor ze moeten samenwerken, maar dit kennen ze hier niet echt waardoor er al vlug kleine ruzietjes ontstaan. Gelukkig kunnen we op tijd en stond de gemoederen bedaren en gaan we over tot spelletjes waarbij iedereen kan meespelen en waarbij ze de ander niet nodig hebben.